Aslında

Bazen, olan biten karşısında hiçbir şey söylemeyi istememek, içinden gelmemesine alışmayı mı sağlar? Hiçbir şey söylenmediğinde de insanlar hep daha kötüsünü varsaymaya başlıyor. 

"Hayatta daima gerçekleri savun, takdir eden olmasa bile vicdanına hesap vermekten kurtulursun." Che Guevara

Oysaki toprağa düşen ilk yaprak, yolculuğunu nasıl anlatabilir ki henüz düşmemiş olan diğerine?

Karbon kopya hayatlara alışıldığından mı farklı gelmez yaşam? Farklı gelse bile gerçekliğine olmayan inanç...

"Gerçek, nadiren saftır ve asla basit değildir."

G. Orwell