Bazen olan biten karşısında hiçbir şey söylemek istememek, içinden gelmemesine alışmayı sağlar mı? Hiçbir şey söylenmediğinde insanlar hep daha kötüsünü varsaymaya başlıyor.
"Hayatta daima gerçekleri savun, takdir eden olmasa bile vicdanına hesap vermekten kurtulursun." – Che Guevara
Oysaki toprağa düşen ilk yaprak, yolculuğunu henüz düşmemiş diğerine nasıl anlatabilir ki?
Karbon kopya hayatlara alışıldığından mı yaşam farklı gelmez? Farklı gelse bile, gerçekliğine inanç eksiktir.
"Gerçek, nadiren saftır ve asla basit değildir." – George Orwell
