Neden bu kadar ciddisin?

"Kendi kafana göre koyduğun kurallar seni kurtarmaz."

"Ben kötü biri değilim. Sen iyi biri olmamı haketmemişsindir."

"Şunu asla unutma; gülerken kaybettiklerini ağlayarak geri kazanamazsın."

"Kime ne yaşattıysanız, bir gün aynısını yaşamanız dileğiyle."

Peki

Hani aniden aklına bir fikir geliyor ve telaşlı canıtezliğinle işe koyulmamızı istiyorsun ya hemen, o halin dünyalara bedel! Bazen de tüm uğraşlarımıza rağmen o an gerçekleştiremediğimiz şeyler olunca da kabullenişini gözlerini eğerek "Peki." diyerek gösteriyorsun ya, işte o an dünyayı karşıma alıp öfkeyle her şeye, herkese meydan okuyorum içimden.

Yağmur

Yağan damlalar hep bir nostalji yaşatmıştır. Belki de doğal olan her şeyin sadeliğini, güzelliğini, gücünü gösterdiği için; bizi etkilediğinden belki de. Sanki ilk defa gittiğin bir yere ayak basar basmaz geldiğin yere giden ulaşım araçlarını görünce hissettiğin şeyler gibi: gitmek istersin ama gidemezsin.

Dünyanın öbür ucu

Yaşanılanlar ortak olunca mı aramızdaki buzlar erir yoksa birlikte yaşayarak edinilen deneyimler mi bizi birbirimize yaklaştırır? Bazen öyle şeyler öğrenirsin ki insanlardan ya da okuduklarından, kendinden bir şeyler bulursun. İşte o zaman niceliği değil, niteliği sorgularsın. Tahmin edersin hissedilenleri. Durdurmak istersin ve gerçekleşmesini adil bulmazsın. Sessiz bir çığlık kopar içinde.