Avaz avaz susmak

Bilge olmak için yılların geçmesi gerekmez; aynı şekilde yıllar geçtikçe otomatik olarak bilge olunmaz. Bilgelik, doğru bilgi birikimi, saygı, hoşgörü ve empati gibi kişilik özellikleri ile birleştiğinde oluşur ve doğru deneyimle beslenir. Yıllar, yalnızca insanda bazı davranışlar ve yaklaşımlar bırakabilir: kişilikten ödün vermemek, inançlarından vazgeçmemek, hayallerini gerçekleştirmek için yeterli olduğunu hissetmek, başkalarından önce kendi hayatını yaşamak gibi.

Bilge ve erdem sahibi bir insan, çoğu zaman sesinin tonundan anlaşılır. İletişim becerisi, onları diğerlerinden ayırır. Enerjik ve renkli kişilikleri, çevresini etkiler; auraları hissedilir. Hayatın monotonluğuna alışanlar için bir ışık yanar ama akıntıya kendini bırakanlar göz ardı eder. Işığa daha yakından bakmak isteyenler ise yaklaşır. Gündelik alışkanlıklardan vazgeçememek, tembellik midir yoksa cesaretsizlikten mi kaynaklanır? Umutsuzluğa kapılıp hükmen mağlup hissetmek midir?

Yaşça büyük olmasa da duruşu ve özgüveniyle kendinden emin görünen insanlar vardır. Öyleymiş gibi davranmaya çalışanlar ise prestijlerini çoktan kaybettiklerini fark etmez. Davranışların yapaylığı hemen anlaşılır; görmezden gelmek gerçeği yok saymaktır. Gerçek saygı, saygılı insana gösterilir ve iletişim becerisiyle kurulabilir. İçten gelen sevgi de öyledir. Bu yüzden bir bilgeyle herhangi bir bankta oturup sohbet edebilirken, bilgelikten yoksun olanlar diyaloğu göz ardı eder, ayrıntılarla meşgul olur.

Bir insanı değerli kılan, sahip olduğu maddi varlıklar değil, kişiliğidir.

Henüz bireyin değerini ölçebilen bir cetvelimiz yok. Peki, bu değer başının üstünde yazsaydı ne olurdu? İşin içinden çıkılmazdı. Yine de görünmeyen değerlere rağmen neden hâlâ insanlara önyargıyla yaklaşılıyor?

Güzel kalp

İçinde bulunduğumuz çağ, sıkça bir "sevgisizlik çağı" olarak nitelendiriliyor. Düşünürler bu konuda hemfikir; Marcuse, aşkı çekicilik, moda ve başkaları tarafından beğenilme üzerinden tanımlar. Günümüz modasına göre, bir insanın âşık olunacak biri olması için belirli çekici özelliklere sahip olması gerekir. Teknolojinin ilerlemesi ise insanları edilgenleştiriyor, aynileştiriyor ve sevgi kavramının özünü boşaltıyor.

Bazen öyle anlar gelir ki, dikkatinizi çeken bir varlık tüm duyularınızı sarar. Olağan bir şey değildir; öylesine saf ve doğal bir enerjisi vardır ki varlığı inancınızı pekiştirir. Sanki bu dünyadan değildir; güzelliği ve sevgisiyle karşınızdadır. Gözleri pırıl pırıl, sesi yüreğinden gelir ve tüm olumsuzlukları siler. 

Bir temmuz öğleden sonrası gibi; yaz yağmuru kadar taze, ruhunuzu özünüze döndüren, sizi mutlu hissettiren bir varlıktır. Bu kadar iyi kalpli olduğu için kalbiniz hızlı çarpar, her hareketiyle sizi etkiler. 

İçimizde, onda sevgi arayan bir yön oluşur. Bir tesadüf, bir gülümseme, bir bakış… ancak bu kadar sıcak ve içten olabilir. Güneş hiç bu kadar sıcak, hiç bu kadar aydınlık olmamıştı onu görene kadar.

Elinden tutup yürümek, yaşamı paylaşmak, her gülümsemesindeki ışığı yakalayıp zihnimize kazımak… İyi ki var olmuştur o.