In the flow of time

Time feels like a river flowing at the same pace for all of us… yet strangely, we each experience it differently. As children, a summer holiday seems endless; as adults, months pass in a blink. Why?

Psychology suggests that new experiences stretch time. For a child, every day is a discovery, so time feels slower. But as routines grow and days blur into one another, time feels compressed. Suddenly, another year has slipped away.

Technology reshapes our perception too. Notifications, endless content, the rush to the next thing—sometimes life feels like it’s playing in fast-forward. Yet in other moments, like when the internet freezes for a minute, each second feels unbearably long.

Philosophy reminds us that time isn’t only what we measure, but what we live. As Bergson said, "duration" is less about the ticking of a clock and more about the flow of consciousness. In other words, time is shaped not only on calendars but within our minds.

Maybe the key is not to control time, but to notice how we experience it. Because the real length of life isn’t in the years that pass—it’s in how deeply we live them.

On randomness: Nature’s quiet game

Randomness sounds simple, doesn’t it? You roll a die, a number shows up, and you say, "That’s random." But if you stop for a moment, the question pops up: is it really?

Physics tells us otherwise. The angle of the throw, the weight of the die, the air resistance, even the table’s surface—all these decide the outcome. What we call chance might just be hidden causes we don’t see. So is randomness nothing more than the disguise of details beyond our grasp?

Nature complicates things further. Quantum physics, for instance… down there, rules play differently. You can’t predict when a particle will decay, or which direction it will move. No equation gives you certainty. Here we meet real randomness. Nature carries both order and chaos at once.

Mathematics tries to make sense of this game. Probability theory gives us a way to measure uncertainty—the classic one-in-six chance of a die. Statistics helps us uncover hidden patterns in seemingly random events. And chaos theory… that’s where things get fascinating. Tiny changes in starting conditions, like the flap of a butterfly’s wings, can lead to unpredictable outcomes. Mathematics shows us that randomness is not just noise, but a language nature uses to speak.

Science and technology try to mimic this balance. Pseudo-random numbers in computers? They’re algorithmic, complex but not truly free. Quantum generators, though, use uncertainty itself to create outcomes no one can foresee.

And philosophy—randomness touches on free will too. If everything is just cause and effect, how free are we really? But if life were nothing but randomness, would our choices mean anything at all?

Maybe randomness is nature’s way of whispering: certainty kills creativity. Uncertainty may unsettle us, but it’s also the root of our freedom.

Digital back door

Today, the digital world has become the most visible arena of our lives. But here’s the irony: the more visibility grows, the more the need for privacy increases. What cannot be said in the main digital chat group is almost immediately whispered in a smaller "mini group."

This is where digital backdoor diplomacy begins. Whether it’s a family group, a circle of colleagues, or a community chat… the official discourse stays in the main group, while the real negotiations and candid talks move into the side rooms.

In the coming years, this tendency will only grow stronger. Perhaps a revolutionary development—or a major social event—will push humanity further in this direction. We may even see dedicated apps built solely for "backdoor communication": safer, end-to-end encrypted, micro-spaces visible only to a select few.

And here’s the philosophical layer: no matter how surrounded we are by technology, humans will always need a smaller, safer room to tell the truth. Sometimes that room is a corridor, sometimes a kitchen table, and sometimes just a three-person chat group.

Akışta

Takvimde sıradan bir gün, ama zihinde hiçbir şey sıradan değil.

Sabah uyanınca sanki dünyanın yükü yokmuş gibi geliyor. Zamandan kopmak, sadece şimdiye ait olmak…

Hayat, garip bir dengeye oturmuş: iş, evlilik, yolculuklar ve küçük keşifler… Hepsi birbirine değiyor, ama zihni dağıtmıyor. Elde iki akıl var; dünyayı anlamaya çalışıyorlar. Ve en özel yanları, her şeyi aynı anda hissedebilen iki kalp. Farklı çizgilerden geliyoruz belki, ama yönümüz aynı.

Kalp yerini bulduğunda akıl da huzur buluyor. Yol nereye götürürse götürsün, yan yana yürüyen iki irade, hem dünyayı hem kendini aşabiliyor. Her adımda birbirini tamamlayan, sessiz bir güç var; görünmez ama derin bir güven veriyor.

Gözlem

Karşılaşılan bir durumu çözmek vakit aldığında, mücadeleye zorlamak obsesif davranışlara dönüşebilir. Aslında doğamız gereği durup değerlendirme yapmak önemlidir; konudan uzaklaşmak, dingin bir zihinle çoğu zaman ani ve etkili çözümler getirebilir. Bakış açımızın kazanması gereken yetenek, çoğu zaman en dış katmanla ilgilidir; en uzağa gidip, en yakına adım adım dönmek gibi.

İnsan ilişkilerine de bu gözle baktığımızda, ilk andan bugüne kadar yaşananları gözden geçirmek, ilişkilerde bir filtre görevi görür ve netlik kazandırır.

Günümüzde moda olan, karşımızdakinden yapamayacağı şeyleri talep etmek, bunu bilerek reddettiğinde "lades" yapmak ve başarısızlık durumunda suçlamaya yönelmektir. Keşke bunu basitçe kavrayabilen bir bakış açısına sahip olabilseydik; ilişkiler çok daha anlaşılır ve derinlikli olurdu.

Zihnin lüksü

Her gün elimizden düşmeyen telefon, bize fark ettirmeden bir şey öğretiyor: Sessizliğin kıymetini.

Bir bildirim sesiyle irkiliyoruz, gözümüz ekrana kayıyor. Cevap veriyoruz ya da vermiyoruz ama zihnimizde küçük bir iz bırakıyor. Bu izler birikiyor, yorgunluk gibi ağırlaşıyor.

Bazen sadece telefonu ters çevirmek, interneti kapatmak ya da birkaç saat ekranı hiç açmamak bile nefes almak gibi geliyor. O sessizlikte insan kendi düşüncelerini daha net duyuyor. Bir şeyleri kaçırmıyorsun aslında; aksine, uzun zamandır ertelediğin kendini buluyorsun.

Sessizlik lüks değilmiş gibi görünür. Oysa bu çağda en pahalı hediye: Bir süre hiçbir şey duymamak, hiçbir yere yetişmek zorunda olmamak.

Belki de gerçek huzur, hiçbir şeyden kopmamakta değil; her şeyden kopmayı göze aldığın o kısa anlarda saklıdır.

Rol çalmak

"Gerçek bir vasatlığı sahte bir mükemmelliğe tercih ederim. Bir şeyin sevilmesi için kusursuz olması gerekmez."

Yükselişin sessizliği

Gerçek başarı, gürültüyle değil, sessiz bir kararlılıkla gelir. Kariyerin zirvesi, sadece unvanlarla ölçülmez; kendi sınırlarını aşabilmenin, risk alabilmenin ve her adımda kendini geliştirebilmenin ödülüdür.

Herkes yolu görebilir ama yürüyen kişi, cesaretini ve disiplinini birleştirendir. Hatalar ve engeller, yolculuğun değil, yolcunun bir parçasıdır; onları aşmak, sadece deneyimi değil, olgunluğu da getirir.

Başarı, dışarıdan bakınca görünmez; en çok içindeki tatmin ve büyüme hissiyle yaşanır. Ve en derin anlamı, kendi potansiyelini gerçekleştirebildiğin anda bulur.

Questioning the future

As the world stepped into 2019, it was already standing on the edge of rapid transformation. Advances in artificial intelligence research and the growing impact of automation in the workplace, the heated debates on digital privacy in the aftermath of the Cambridge Analytica scandal, and the way social media was reshaping human interaction all pushed individuals to re-examine their own existence. In this post-truth era, access to information was easier than ever, yet distinguishing truth from falsehood had become increasingly difficult.

Amid this turbulence, philosophy regained relevance. Stoicism, in the face of digital noise, reminded us to find balance by accepting what lies beyond our control. Existentialism brought back the question of individual freedom in a world increasingly steered by algorithms. And digital ethics began to surface more visibly, with discussions on algorithmic bias and the responsibility of technology companies.

Even then, the future was swinging between the fear of uncertainty and the weight of responsibility. Humanity, growing ever more dependent on technology, had already begun the struggle to safeguard its freedom.